Vaak zaten zij ‘s avonds aan de kant van de rivier op de boomstam, staarden zwijgend voor zich uit, en luisterden allebei naar het water, dat geen water was, maar de stem van het leven zelf. De stem van wat is, wat eeuwig wordend is (…) Want dit had de stroom hen geleerd: wachten, geduldig zijn, luisteren.

Bron: Siddharta van Herman Hesse, zie Levend Huis, eco-spiritualiteit en schepping, Kok, 2008