Soms trekt het om op weg te gaan,
sporen te volgen en stappen zetten
op oude wegen,
verbonden met de omgeving,
leeg worden,
vol raken van het raadsel van
verbondenheid
en eenvoud.

Het is of lopen vleugels geeft,
geluid is uit, niet storen deze reis:
enkel binnenstem,
ruimte, opborrelend inzicht,
vredevol,
soms eenzaam gaand, verstaanbaarheid
herkennen van
de stilte.

Dit gaan en stilstaan, traag verstaan
van het licht en donkerte op het pad
laat grenzen wijken
bij de bron die verlangen wekt
om te drinken,
vast te houden, thuis te komen
verzadigd door
Gods goedheid.

Jeanette van Osselen