Dat de natuur een plek kan zijn voor een Godsontmoeting, vertellen de Bijbelse verhalen reeds: Elia in de stilte van een grot, Mozes op de berg, Johannes en Jezus in de Jordaan.
Ook anderen, met verschillende levensbeschouwingen, putten vaak inspiratie uit de natuur als bron. Stiltewandelingen, zoals die onder meer door de abdij van Egmond worden georganiseerd, kunnen je die ervaring geven.

De natuur is niet alleen iets wat we kunnen gebruiken of waar we bang voor zijn of van kunnen genieten, het is een weg tot Godsontmoeting.
(Willem Marie Speelman in: Om de hele wereld – Inleiding in de franciscaanse spiritualiteit, 2010)

In de Middeleeuwen werd er al veel gepelgrimeerd naar Jeruzalem en Rome. En ook Santiago de Compstella, waar het graf van de apostel Jakobus (gestorven in 44) zich bevindt en waar hij sinds de negende eeuw vereerd wordt, was een bekende bedevaartsplaats. In de huidige tijd is het opnieuw een wandeldoel van vele mensen uit de hele wereld.

Je hoeft niet te ‘pelgrimeren’ om in de natuur een Godsontmoeting te ervaren. Het kan je ook ‘gewoon’ overkomen tijdens een rugzakkampeer vakantie. Marjolein Tiemens vertelt: (zie haar website www.groengeloven.com)
“Tijdens een wandeling met een vriendin in Zuid Frankrijk, op de GR5, liep het niet meer. Ik keek naar de punten van mijn schoenen en sjokte met mijn zware rugzak moeizaam verder.
Totdat, plotseling toen ik opkeek, ik de zonnestralen zag in een hoge pol goudkleurig gras. Het was adembenemend mooi. Ik heb het ervaren en aanvaardde dit als de aanwezigheid van God. Het raakte me tot diep in mijn ziel. De vermoeidheid viel van mij af, de rugzak was niet zwaar meer en de pijn in mijn voeten verdwenen. Intens vredig genoot ik van het uitzicht en liep ik verder.
De graspol is een innerlijk beeld geworden: een bron van kracht en spiritualiteit, maar ook van hoop en troost.”