Dennennaalden knisperen onder mijn voeten, het gele zand nestelt zich tussen mijn tenen, hoog boven me ruist het bladerendak van de beuken. Er gaat niets boven beukenbomen. Hun stammen zijn recht, hun bladeren het zachtst en het groenst, hun takken spreiden zich het mooist. Eikenbomen de gerechtigheid? Het zouden beukenbomen der gerechtigheid moeten zijn.

Een laan beukenbomen vormt een groene kathedraal voor God. En ik mag er in lopen. Het is balsem voor mijn ziel.

Ineke Evink