Een mens om te eren. De Zweed Dag Hammarskjöld leefde van 1905-1961. Hij kwam helaas, te vroeg, om het leven bij een vliegtuigongeluk. Zijn gedenkdag is op 18 september, maar we zouden eens wat vaker zijn levenshouding in herinnering moeten roepen. We treffen de eeuwen door heiligen, mensen die ons tot voorbeeld strekken. Maar er bestaan ook moderne heiligen die je gerust helden kunt noemen, omdat zij in hun houding en hun handelen in staat zijn om te blijven inspireren. ‘Dag’ was er zo een.

Een nobel mens

Dag Hammarskjöld is te typeren als christen en mysticus. Hij is aanvankelijk adviseur van het Zweedse ministerie voor Buitenlandse Zaken. In 1953 wordt hij secretaris-generaal van de Verenigde Naties maar in 1961 overlijdt hij in Afrika op een van zijn missies. Postuum wordt hem de Nobelprijs voor de Vrede toegekend. Zijn mystieke gevoeligheid, waarin hij de gelaagdheid en diepte van het leven beleeft, toont hij in zijn nagelaten dagboek Merkstenen: “de hemel rust op de aarde”.

Een kort fragment uit zijn dagboek:

“Zo rust de hemel op de aarde. In de donkere stilte van het bosmeer opent zich de schoot van het woud. En zoals de man haar lichaam wikkelt in zijn blijvende tederheid, zo wordt de naaktheid van grond en bomen gehuld in het stille, hoge ochtendlicht.

Zelf voel ik een schrijnende pijn, die het verlangen is naar vereniging, naar eenwording, naar deelname in deze ontmoeting. Een pijn die één is met het verlangen der aardse liefde – maar gekeerd naar aarde en water en hemel, beantwoord door de fluisterende woorden der bomen, de geur van de aarde, de strelingen van de wind, de omarming van licht en water. Tevreden? Nee, nee, nee – maar verfrist, tot rust gebracht – wachtend.”

Hoofdfoto boven: een bosmeer, abdij van Koningsoord in Oosterbeek

Bron

Zie voor Dag Hammarskjöld bijvoorbeeld Wikipedia

Tekst en foto’s Tini Brugge