De mystiek binnen de kloosterorde van de Karmel kent de ‘donkere nacht van de ziel’. Men is zich ervan bewust dat geloof geen ‘bezit’ is, waarover je eenvoudig kunt beschikken. Wat echter blijft is liefde. Het is de ‘regen van genade’ die ons toevalt vanuit een plaats die niet gekend kan worden. De karmelietes Theresia van Lisieux aanvaardt haar eigen zwakte als de ruimte waarin Gods liefde en barmhartigheid kan binnentreden, aldus Tomáš Halík in zijn boek Geduld met God’. Zij wordt wel ‘de kleine bloem’ genoemd.

Liefde die uitgaat van een bloemetje

Theresia van Lisieux (in Frankrijk) leefde maar kort, van 1873-1897. Haar gedenkdag is op 1 oktober. Zij besloot toe te treden tot de orde van de karmelietessen, in het voetpoor van de ‘grote’ Theresia van Avila, die leefde van 1515-1582 in Spanje. Deze Spaanse karmelietes, was bekend als mystica en werd heilig verklaard op 15 oktober (zie ook deze website). Theresia van Lisieux wordt wel ‘de kleine Theresia’ genoemd: ook in het kleine kan iets groots zichtbaar worden.

Theseria van Lisieux werd in 1997 uitgeroepen tot kerklerares, net zoals Theresia van Avila en Catharina van Siena (Italië, 14e eeuw). Dit geeft aan hoe bijzonder men haar achtte en hoe groot de indruk was die zij maakte. Zij heeft velen geïnspireerd. Van haar wordt verteld dat zij bij haar vroegtijdige dood beloofde dat er ‘rozen zouden regenen’ op aarde, de roos als beeld van Gods liefde. Daarom wordt ze met rozen in haar hand afgebeeld.

Wie over haar levensweg leest, weet dat het niet om een suikerzoet, sentimenteel beeld gaat, niet om doornloze rozen. Daarvoor was haar weg te beladen.

Rozenblaadjes strooien hoeft niet tot haar gedenkdag beperkt te blijven, alle dagen van liefde die ervaren wordt zijn passend. Het gaat om het gebaar waarin de betekenis zich uitdrukt. Het ritueel kan ook met Pinksteren worden uitgeprobeerd: liefde als vuur dat neerdaalt.

Bron

Zie heiligenkalender

Tekst en foto’s Tini Brugge