Gehuld gaan wij in heimwee,
bekommerd om wat komen gaat,
vervreemd van onze grond.

Gij hebt ons wonderlijk gevormd,
in een besloten hof geborgen
omgeven door vruchtbaar water
en met een hartslag van een groter hart,
zonder weet van goed en kwaad,
buiten de tijd.

Gehuld gaan wij in heimwee,

Toen zijn wij uitgeworpen in deze wereld,
uitgeleverd aan de tijd.
Wij loochenden ons moederstof,
verhieven ons boven de aarde,
reikten verder dan de zon,
wisten ons goden en vielen in het niets.
Zeeën verdorren, vuur verdroeft, lucht krimpt ineen.

Bekommerd om wat komen gaat.

En nu kreunt de schepping
onderworpen aan pijn
en wij weten niet wat staat te gebeuren.

Geef ons vrede met de korte tijd
en de laatste vijand dood.

Verbind ons met de aarde,
de moederschoot.

Verzoen ons weer met stof en as
om ons geborgen te weten.

Onthuld gaan wij, zo zijn we,
getekend nu door stof en as,
verzoend met onze grond.

Tekst: Andries Govaart
Muziek: Marja van der Ploeg
Muziek