“Honderden kerken, kapellen, kloosters, scholen, verenigingen en andere instellingen zijn naar hem genoemd. Ook veel topografische namen en straatnamen verwijzen naar Hubertus van Luik (655-727). Daarnaast zijn er talloze schilderingen, beeldhouwwerken, literaire werken en muziekstukken aan hem gewijd.” (Wikipedia)

Ze herinneren aan de schutterij ofwel de jacht. Hubertus wordt afgebeeld met een hert en soms zien we ook jachthonden. De naam van het bekende kruidendrankje Jägermeister verwijst naar de jager, het etiket op de fles toont een hert met een kruisje erboven. Welk verhaal vertelde men elkaar?

In het gewei zag hij een kruis

Hubertus was een fervent jager, zelfs op kerkelijke feestdagen (ongepast) ging hij op jacht. Volgens het volksverhaal was het, niet toevallig, op Goede Vrijdag dat hij een hert volgde om neer te schieten. Toen hij oog in oog kwam te staan met het dier, zag hij een kruis tussen het gewei van het dier oplichten. Het is op bovenstaande foto te zien. Hij hoorde een stem die hem opriep zijn leven niet aan de jacht, maar aan God te wijden. Het was het jaar 678, hij was 23 jaar oud en geeft gehoor aan die roep. Bij Lambertus, bisschop van Maastricht, gaat hij in de leer en later volgt hij Lambertus op en wordt de tweede bisschop van Maastricht en Luik.

Hubertus kan van beschermheilige voor jagers ook beschermheilige voor dieren worden. In onze omgang met dieren kunnen wij gehoor geven aan de roep om anders met hen om te gaan: beschermend en met nieuwe eerbied. Het dier spreekt tot ons. Er bestaat een band die ons lotsverbonden maakt. Dat besef is er bij Hubertus. Hij ziet er een goddelijke opdracht in die een leven compleet kan veranderen.

Op zijn gedenkdag, 3 november, vindt soms nog een dierenzegening plaats, van honden, katten, konijnen, en wat niet al. Ook laat men de zogenaamde Hubertusbroodjes, broodjes met een ingebakken kruis, zegenen.

Bron: zie ook de heiligenkalender

Tekst en foto’s Tini Brugge