Een kind zijn we geweest.
Herinneringen vervagen, alsof we het echt achter ons laten.
Maar ergens in ons is dat kind nog aanwezig:
in de spontane vreugde die de natuur soms oproept;
in de onverwachte angst die duisternis los kan maken.
Kwetsbaar zijn we, maar meestal laten we het niet blijken.
Want de wereld verdraagt het niet,
de wereld zoals wij die gemaakt hebben.

Een kind wordt ons gegeven,
kwetsbaar en klein,
kan God zó onder ons wonen?
Groots en overrompelend is het spel:
God kijkt ons aan, met de ogen van dit kind.
Geraakt worden we, in hart en ziel,
bereid om ons te keren naar die kwetsbaarheid,
in ons zelf, in de ander, in de Ander.
Samen zullen we de aarde bewoonbaar maken, zoals bedoeld is.
Dan breekt Gods tijd aan, een Koninkrijk,
voor eeuwig de hemel op aarde.

Leonie van Straaten
Bron: Op weg naar Kerstmis 2012, Berne Media