Het dorp ligt op een heuvel,
in het park daarboven is het koel.
Slechts weinig mensen zijn als ik
omhoog gelopen,
door de warme straten gegaan
met onderweg marktkramen, verhitte gesprekken.

In het park klinkt zacht vanuit de kiosk:
‘You are the sunshine of my heart’.
De mensen, het zijn er weinig hier, praten zacht,
bewegen langzaam,
zoeken een stil plekje onder de bomen
die er net als gisteren zo geduldig staan
met takken die zachtjes koelte toewuiven:
‘Stil maar, hier is het goed.’

Alsof onzichtbare lijnen zich door het leven klieven,
zoals de zon tussen de bomen op sommige plekken
licht aanbrengt
dat zich dan weer verplaatst.

Als ik die stralen zie bewegen,
die vredige sfeer me raakt,
adem ik even Gods oneindige liefde
voor alle leven.

Jeanette van Osselen