Zoals de dag ontwaakt
de lucht nog grauw
de regen recht omlaag valt
alles roerloos
als de bomen
glanzend
maar bladstil
het stof afspoelen
geniet de merel stil
van de rijke oogst aan bessen
van de cornus
die zich spiegelt in het raam.

Zoals de herfst de natuur
bespeelt, bloei en blad
verkleuren laat
totdat het valt
bespeelt het ook
de mens die dieper ademhaalt
nu het licht naar binnen gaat
en ruimte vindt
om stil te staan
bij wat er is en was
wanneer het wonder van
van verandering hem raakt.

Dan steekt de wind weer op
dode takken
laten zich vallen
het blad houdt zich nog vast
laaft zich aan de zon
die de ochtendmist
laat smelten
mensen keren hun gezicht
naar het licht
en lachen
zij lopen hand in hand
vol vreugde.

Jeanette van Osselen