In de traditie van Iona ligt de nadruk op de pelgrimstocht. Dat is de levensweg die we gaan. Samen leren leven in verbondenheid met God en de mensen. Temidden van alles wat leeft, op zoek gaan naar je bestemming. Achterlaten wat je belast en opdoen wat je nodig hebt.

De oude monniken duiden dit als een zoektocht naar de plek van je opstanding. Daarvoor moet je op reis als Abraham of Columba die in 563 vlak voor Pinksteren voet aan wal zette op Iona. Hij stichtte een klooster en werd velen tot zegen. Iedere week voert de pelgrimstocht langs deze baai.

Hier liggen duizenden stenen, ieder met een eigen vorm en kleur. Je mag er een in je hand nemen en stil staan bij wat je belast, en waar je afstand van wilt nemen. Dat wat je aan je Schepper terug wilt geven omdat je het onderweg niet meer nodig hebt.

Een andere steen neem je mee terug. Hij  staat voor wat we nodig hebben om onze weg te vervolgen na deze omkeer. Er is nieuwe ruimte, vrijheid om niet meer samen te vallen met wie je was: een ervaring van dood en nieuw leven.

Teun Kruijswijk Jansen