We hadden dorst we wisten het niet,
bedroefd maar geen tranen,
koud tot diep in merg en been,
de warmte van het huis verre herinnering.
‘Ik zal er zijn’, Uw woorden
maken ons wakker, op te staan
vol hoop.

En zingend nieuwe wegen gaan,
‘Ik zal er zijn’ aan ons beloofd,
Uw zegen.

Jeanette van Osselen