Dwaas is het onrecht, het doet mensen verdriet,
het pijnigt en vernielt onze aarde.

Wijs is het recht: mensen bloeien op,
de aarde draagt vrucht in overvloed.
Kiezen voor wijsheid, dwaasheid vergeten,
de weg gaan met elkaar,
tot steun in vrede en recht,
dankend en delend het brood met elkaar,
volhoudend elke dag weer
opdat ook wij bloeien en vrucht dragen,
met elkaar en door elkaar
in een wereld dichtbij en veraf
in onze huizen hier en daar
voor de tafel van één.

Laten wij gaan,
als een ploeg die mensen meetrekt,
de voren door, de akkers over, de wereld in.
Laten wij gaan tot het einde der aarde, tot het uiterste toe
met handen, dragers van leven,
met voeten gericht op een weg van vrede.
God onze Vader, onze Moeder
trek met ons mee,
zegen ons met uw vaderlijke zorg en uw moederlijke liefde,
laat ons gaan in het spoor van uw Zoon,
in de Geest die leven schept,
zegen ons.

Bron: Liturgische handreiking 1998, Prov. Werkgroep Landbouw en Kerken, Overijssel
Opgenomen in: Tini Brugge, Aarden in geloof: Herfst